Ayrılık

 " Asaf hadi bul beni bulabilirsen . " 

" Güzelim biz çocuk muyuz ya saklambaç nedir ?" Diye hala Zeynep ' i vazgeçirmeye çalışıyordu ama Zeynep hiç vazgeçecek gibi durmuyordu . " " Asaf  hadi ya ..." 

" Asaf yıldızlar çok güzel demi ? " 

" Senin kadar güzel değiller ." Seviyordu kadın, seviyordu adam ...

" Bebeğim hadi ama geç kalacaz artık . " 

Ayak sesleriyle başını kaldırdı Asaf karşısında bakmaya doyamadığı , sevmeye kıyamadığı sevdiği ... " Geldim geldimm nasıl olmuşum ? " " Aklımı başımdan alacak kadar güzelsin bu hiç adil değil ." 

Bir göz yaşı daha eklendi toprağa kadın ağlıyordu özlemişti sevdiğini , o güzel gözlerini . Bakamya doyamadığı sevdiğini görmeyeli 3 yıl olmuştu . Sesini duymadan koca 3 yıl geçmişti . Zaman hiç geçmiyor du sanki . Denilenlerin hepsi yalandı hani zamanla alışacaktı neden yarası ilk günki gibi hala kanıyordu eksilmeden aksine artıyordu şidetti gün geçtikçe. Sevdiğinden geriye fotoğrafları , beraber çektikleri videolar ve bir sürü anı kalmıştı . Kadın alışamıyordu . Alışmak istemiyordu . Hayatına devam ediyordu ama yaşamıyordu. Yaşayamıyordu ...

Her gün olduğu gibi bugünde mezarlığa gelmişti mermere oturmuş elinde bir avuç toprağı almış düşünüyordu . Mutluydular çok mutluydular . Kadın adama ihanet etmedi asla ne anılarına ne de kalbine . Bir başkası hiç olmadı adamın yokluğunu hissetmedi çünkü kalbinde olduğunu biliyordu hissediyordu . Adam hep onunla beraberdi . Hep onun yanındaydı . Gerçek sevgi hissedilendir , sevgi görülmez hissedilir . Kadın hissediyordu . Kalbi ilk günki gibi adam için atıyordu ritmi bile değişmemişti . Aşk doğru kişiyle aşktır . Kadın aşkını bulmuştu ve bırakmaya niyeti yoktu . Üzülüyordu sevdiğini göremiyordu , sesini duyamıyordu , gülüşünü izleyemiyordu , ona sarılamıyordu , o hayran kaldığı gamzesinden mahrum kalmıştı . Zaman geçiyordu ama geçmiyordu . Kadın adamı göremiyordu ama adam onu görüyordu ve kadın bunu biliyordu . Mutluydu ... 

Sevdiği kadın her gün gelir onunla konuşur onu asla unutmamıştı . Seviyordu bebeği , birtanesi hala onu seviyordu . O küçük kalbi hala onun için atıyordu . Mutluydu ama kızgındı hala onu unutmamıştı , hala ağlıyordu , onun yanına geliyordu . Unutması gerekti bunu yapmalıydı . Mutlu olmayı çok hakediyordu . O mutlu olmalıydı . Kendini unutmadığı için sevindiği zaman kendini bir aptaldan farksız hissediyordu. Bencil bir aptaldı . Kendi bu kadar bencil olmazadı . 

Ayrılık nasıl olur ki ? 

Birinden biri giderse ayrılık olur mu hala o kalpler birbiri için atarken o kalpte can bulurken ? Aşk görmeyince değil hissedemeyince biter . Aşk ne mesaferle biter ne de saatlerle , zamanla . Aşk doğru kişiyle aşktır . Kader aşka aşıktır . Engeller ayırmaya yetmez aşkı . O kalp son anlarında bile o kişiyle atar o son anlarda bile ...

Gözler görmez . 

Kulaklar duymaz . 

Ama kalp hisseder , 

Onun için çarpar . 

       

                         .................